Filmliefhebbers zullen merken dat veel klassieke sieradenstijlen uit oude films heel bijzonder zijn, sterker nog, de meeste zijn antieke sieraden. Klassieke antieke sieraden hebben enkele overeenkomsten: kostbare materialen, een sterk gevoel voor geschiedenis en unieke stijlen.
Antieke sieraden behoren tot de kunstsieraden, en de meeste antieke sieraden die nu in de wereld circuleren, zijn destijds van de hoogste kwaliteit en weerspiegelen de modetrend van die tijd. Het zijn niet alleen klassieke en mooie, maar ook zeldzame kunstwerken met veel historische en culturele betekenis. In sommige opzichten kan de artistieke waarde van deze antieke juwelen niet worden onderschat. Vandaag neemt Xiaobian je mee om te kijken naar antieke sieraden met klassieke schoonheid in verschillende periodes.
Victoriaanse periode (1837-1901)
Tijdens het bewind van koningin Victoria waren verschillende sieradenstijlen populair. De sieraden uit de vroege Victoriaanse periode (1837-1861) werden gekenmerkt door een romantisch karakter; Tegen het midden van de Victoriaanse periode (1861-1880), met de dood van Prins Albert, waren rouwsieraden met zwarte edelstenen zoals steenkooljade populair; Sieraden uit de laat-Victoriaanse periode (1880-1901) waren over het algemeen licht en chic. De antieke sieraden zijn een weerspiegeling van de vroegere cultuur van de Victoriaanse periode, toen de ontwerpinspiratie werd gehaald uit oude Assyrische, oude Griekse, Etruskische, Romeinse, Egyptische, gotische en renaissance-elementen.
Art Nouveau-periode (1890-1914)
Het Art Nouveau-sieradenontwerp was heel anders dan de renaissancestijl. Het is geïnspireerd door de natuur en wordt gekenmerkt door verbeeldingskracht en meanderende vormen van artistieke expressie. Bloemen-, dieren-, vlinder- en insectenmotieven komen vaak voor, evenals verschillende fictieve figuren zoals feeën en zeemeerminnen. Het vrouwelijke thema transformeert in exotische wezens en symboliseert het begin van de vrouwenbevrijdingsbeweging.
Edwardiaanse periode (1900-1915)
Edwardiaanse sieraden staan bekend om hun 'slinger'-stijl, meestal een krans met linten en strikken. Deze stijl van sieraden is afgeleid van 18e-eeuwse ornamenten, uiterst luxueuze ontwerpen, vaak gedragen door de rijken om te pronken met hun rijkdom. Vrouwen uit de hogere klasse (zoals Alexandra, prinses van Wales) droegen sieraden in deze decoratieve stijl. Zilver werd in deze periode vaak vervangen door platina in sieraden, een resultaat van technologische vooruitgang die ervoor zorgde dat juweliers bedrevener waren in het omgaan met het metaal. In de sieraden uit deze periode kregen opaal, maansteen, Alexandriet, diamant en parel de voorkeur in ontwerp, en naast het verbeteren van het facetproces besteedden producenten ook speciale aandacht aan de kwaliteit van de steen. Zeldzame en dure gekleurde diamanten gezet in een meesterlijke platina zetting zijn het meest onderscheidende thema van het Edwardiaanse tijdperk.
Art Deco-periode (jaren twintig en dertig)
Art Deco-sieraden ontstonden na de Eerste Wereldoorlog en contrasteerden met de etherische gevoeligheid van de stijl uit het Art Nouveau-tijdperk en de delicate elegantie van de slingerstijl. De geometrische patronen van Art Deco-sieraden zijn verfijnd en elegant, en het gedurfde gebruik van contrasterende kleuren - vooral wit (diamant) en zwart (gestreepte agaat), wit (diamant) en blauw (saffier), of rood (robijn) en groen ( smaragd) - weerspiegelen het naoorlogse pragmatisme goed. Het ontwerp werd beïnvloed door uit Mughal gesneden edelstenen, platina was in deze periode enorm populair en ook abstracte patronen en strakke, gestroomlijnde ontwerpen werden een rage. Deze sieradentrend zette zich voort tot het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in 1939.
Retroperiode (jaren 40)
In het begin van de jaren veertig werden sieraden, als gevolg van het intensieve gebruik van platina in het leger, vaak gemaakt van goud of roségoud. De gewaagde uitgesneden rondingen uit die periode worden vaak gezien in conservatief gezette kleine diamanten en robijnen (vaak synthetische stenen) of goedkopere grootkorrelige stenen zoals citrien en amethist. Sieraden aan het eind van de jaren veertig weerspiegelden de naoorlogse bloei, met ontwerpen geïnspireerd op mechanische objecten zoals fietskettingen en hangsloten, maar ook op bloem- en strikmotieven die vrouwelijke schoonheid toonden, en in deze periode werden meer sierlijke toepassingen voor gekleurde edelstenen ontdekt.
Periode 20e eeuw (jaren negentig)
De jaren negentig waren net zo welvarend als het Edwardiaanse tijdperk, en er was een hernieuwde race om zeldzame, kostbare diamanten en stenen van topkwaliteit. Er werden nieuwe hightech slijpvormen geïntroduceerd, zoals de Princess-slijpvorm en de Raydean-slijpvorm, en er was hernieuwde belangstelling voor oude slijpmethoden zoals de Star-slijpvorm, de rozenslijpvorm en de Old Mine-slijpvorm. Er waren ook een aantal nieuwe zettingstechnieken voor edelstenen, zoals verborgen zetting en spanningszetting van diamanten. Vlinder- en drakenmotieven, evenals licht aardse Art Nouveau-stijlen, keerden terug in deze fase van sieraden.
Met het verstrijken van de tijd is het niet moeilijk om te ontdekken dat antieke sieraden een geschenk van plezier zijn en de heldere en nooit vervagende schoonheid erven, wat ook de betekenis is van de sieradenkunstcollectie. Tegenwoordig wordt het moderne sieradenontwerp tot op zekere hoogte ook beïnvloed door antieke sieraden, en ontwerpers zullen de kenmerken van sieraden in verschillende historische perioden leren kennen en de werken voortdurend innoveren om meer schoonheid van sieraden te laten zien.
Posttijd: 01 juli 2024